Er það endilega slæmt ?

Ég hef, eins og flestir sem mig þekkja vita, talið að Ísland ætti að ganga inn í Evrópusambandið.

En í kjölfar bankahrunsins renna á mann tvær grímur.

Er það endilega svo slæmt að EES samningnum yrði sagt upp ? Er það endilega svo slæmt að ganga ekki inn í Evrópusambandið ?

Eða stóra spurningin sem er bakhjarl allra hinna - viljum við virkilega ganga inn í bandalag með þeim þjóðum sem einna helst vilja sjá þessu eyríki nauðgað svo illþyrmilega að ekkert standi hér eftir annað en ber steinninn ? 

Ég nefnilega held ekki.

Ég hef í laumi hlegið að þeim sem hafa talað um ríkjabandalag við Kanada eða BNA. En nú fer maður að velta því fyrir sér hvort eitthvað sé til í þessum hugmyndum. Eða ef við viljum gefa Evrópu virkilega langt nef - ríkjabandalag við Rússland ?

Здравствуйте, товарищ! Теперь эти англичане могут дрожать в свои шорты.

 

ESB hefði jafnvel sagt upp EES-samningi við Ísland

Svo bregðast krosstré sem önnur tré

Ég hafði trú á því að með síðustu hækkun IKEA, þá hefði verið gert ráð fyrir sveiflunni fram að næstu hækkun.

Samtals hækkun IKEA á hálfu ári er þá skriðin í 50% (fyrst 20% í ágúst og svo 25% nú..)

Það gæti orðið ódýrara að klöngrast upp í Hallormsstaðarskóg, höggva nokkur tré, borga sektina og smíða sófann sjálfur...

gæti...

Verðhækkanir í IKEA

Enn frekar gengið á þegar lága framfærslu námsmanna

Í núverandi umhverfi LÍN eru sk. bankaábyrgð notuð til að fá námslán. Þá metur bankinn möguleika námsmanns á að endurgreiða lánið, og gengur svo í ábyrgð fyrir láninu. Lánveitingin er hinsvegar "eftirá", þ.e. þegar námsmaður hefur lokið önninni (B.S. nám)/árinu (M.S. nám) og ekkert greitt út nema fyrir skólagjöldum á þeim tíma. Námsmaðurinn þarf því að fá yfirdráttarheimild hjá bankanum fyrir því sem upp á vantar - þ.e. allri framfærslunni fram að útborgun láns.

Námsmenn fá sem betur fer lægri yfirdráttarvexti í tengsl við lánsloforð frá LÍN, eða 19,30% sem er örlítið minna ósvífið en 28,00%. En það breytir því samt ekki að stýrivaxtastefna Seðlabanka étur fimmtung af námslánunum! 20 þúsund af hverju hundraði! Þar sem námslán einstaklings í M.Sc. námi eru innan við 100þ á mánuði, og bankinn tekur strax 2% í þóknun fyrir bankaábyrgðina, og bankinn lánar ekki fyrir allri restinni, heldur aðeins fyrir um 90% (eða minna), þá er alveg ljóst að það situr ekki mikið eftir í vasanum.

Ég hef tjáð mig um þetta áður, og ég mun ekki þreytast á að tjá mig um þetta - námsmönnum á Íslandi er hópnauðgað af stjórnmálamönnum og stjórn LÍN. Að stjórn Seðlabanka Íslands hafi bæst í hópinn gerir svo ástandið bara illt verra.

Mig langar að varpa spurningu til Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, Geirs Hilmars Haarde og Davíðs Oddssonar: Viljið þið virkilega búa námsmönnum á Íslandi það umhverfi að eina ósk þeirra að námi loknu verði að hafa sig af landi brott og aldrei líta til baka ?Því það er það sem situr eftir hjá námsmönnum sem raunverulega þurfa að skrimta á þeim bitlingum sem námslán LÍN eru orðin.

Það hvernig er hlúð að því sem forseti lýðveldisins, stjórnmálamenn og feitir forsprakkar atvinnulífsins kalla "helstu verðmæti íslendinga" er til háborinnar skammar, og minnir mig einna helst á upplifun sem ég fékk á einum vinnustað sem ég vann á hér áður fyrr.

Þetta þarfnast smásögu til útskýringar:

Saga af tveimur bændum.

Í ónefndu byggðarlagi voru tveir bændur, Óli og Daði. Báðir áttu þeir asna, og báðir yrktu þeir jörðina sína. Þeir voru harðduglegir og gerðu eins og lög gera ráð fyrir kröfu um arðsemi af jörðinni svo þeir gætu staðið við skuldbindingar sínar til birgja og lánadrottna. Á morgnana fóru þeir á fætur, sóttu asnana sína og beittu þeim fyrir plóg.

Óli tók með sér vænan poka af gulrótum og stöng. Hann batt gulrót á stöngina, leyfði asnanum að smakka, og lét síðan asnann elta gulrótina. Reglulega fékk asninn síðan að éta gulrótina þar sem hann hafði staðið sig vel, og næstu gulrót var beitt á stöngina. Þannig tókst Óla að plægja allan akurinn sinn á örfáum dögum.

Daði tók með sér eina, litla, gamla og grjótharða gulrót. Hann sýndi asnanum gulrótina og sagði honum svo að koma sér að verki. Asninn gekk nokkur skref, en varð svo staður. Þá notaði Daði gulrótina til að berja asnann áfram. Asninn gekk enn nokkur skref og varð svo staður. Svona gekk það allan daginn í nokkra daga. Að dagsverki loknu nokkrum dögum seinna var asninn hans Daða orðinn svo sár af öllum barsmíðunum, að hann gat sig varla hreyft. Hann sá fram á það að ef hann yrði um kyrrt, þá yrði helvítis gulrótin notuð til að berja hann til dauðs. Hann tók sig því til um nóttina og strauk.

Óli yrkir enn sitt land og asninn hans lifir góðu lífi, en Daði situr eftir með sárt ennið, skuldasúpu og heimskulegan svip - hann skilur nefnilega ekki að það þýðir ekki að nota gulrótina til að berja asnann áfram, hann heldur einfaldlega að asninn hafi verið of heimskur.

Persónur og gerendur eiga sér stoð í raunveruleikanum - "feel free to replace any character with any person of your choice".

Yfirdráttarvextir hækka

Það er sem ég hef alltaf sagt...

Tofu eins og það er framleitt af „fyrsta-heims“ ríkjunum er ekki mannamatur.

Í gömlu Asíu eru sojaafurðirnar látnar gerjast. Gerjunin brýtur niður efni sem eru óæskileg í soja, og úr verður „efni“ sem er hægt að nota til manneldis.

Þessi gerjun á sér ekki stað í fjöldaframleiddum soja-afurðum.

Ekkert ósvipað því að við myndum reyna kreista eitrið úr hákarlinum okkar í stað þess að láta það síga úr - það tekst með nægum vilja - næstumþví.

Tófú tengt við elliglöp

Hvernig væri að byrja á því að...

loka á domain squatting ?

Domain squatting er þegar óháður aðili kaupir upp mikið magn lénanafna án þess að ætla sér raunverulega að nota lénin. Í stað þess eru auglýsingasíður settar upp á vefþjóni lénsins, oft á tíðum auglýsingasíður sem auglýsa keppinauta vörumerkisins sem lénið tilheyrir. Oft er um að ræða rangt stafsett lénanöfn.

Tilbúið dæmi er t.d. að keypt sé lénið cocacolla.com og það innihaldi auglýsingar fyrir Pepsi.

Að auki, þá eru keypt .net, .org, .cc, .tv osfrv. lén sem innihalda raunveruleg vörumerki og vörumerkjaeigendum boðin lénin til kaups fyrir óheyrilegar upphæðir.

Þarna er að sjálfsögðu verið að misnota lénakerfið, og ekki nema sjálfsagt að loka fyrir það.

Bara með því að loka fyrir domain squatting myndi losna að minnsta kosti helmingur allra þeirra léna sem eru nú skráð, ef ekki meira.

Ný rótarlén væntan.leg

Eninga meninga, mig vantar peninga...

Fyrir forvitni sakir þá fór ég að skoða hvað það kostar í dag að fá lánað fyrir húsnæði.

Ég á bara eitt orð.

OKUR

Eftirfarandi tölur eru úr reiknivél Íbúðalánasjóðs miðað við 18 milljóna króna lán til 30 ára.

Alltaf: Afborgun, 18 millj.

Alltaf: Vextir: 17.582.385 krónur (s.s. vextir til 30 ára eru 97,68%)

Verðbætur:

    m.v. 0% verðbólgu: 0

    m.v. 2,5% verðbólgu (verðbógumarkmið Seðlabanka): 17.192.194

    m.v. 4% verðbólgu (raunhæft markmið): 32.371.466

    m.v. 12,3% verðbólgu (núverandi verðbólga): 287.671.542  <-- ÞRJÚ HUNDRUÐ MILLJÓNIR !

Eða með öðrum orðum, það margfaldast höfuðstóllinn. Í núverandi hagkerfi myndi höfuðstóllinn sextánfaldast !

Ef ég fer á síður Danske Bank og fæ peningana lánaða í hagkerfi Danmerkur, þá fæ ég lánaðar danskar krónur. Þessar átján milljónir eru réttar ein milljón danskar (1.056.104 DKK). Þær eru lánaðar lægst á 7,75% vöxtum. Málið snýr þá svona á 30 ára láni:

Höfuðstóll: 1.056.104

Vextir: 1.654.337

Eða m.ö.o. á 30 ára láni í Danmörku leggjast á 156% vextir til 30 ára, á meðan á Íslandi leggjast eftir verðbólguþætti 98% / 193% / 278% / 1.696% vextir til 30 ára (þ.e. vextir reiknaðir einu sinni fyrir allt tímabilið og ekki gert ráð fyrir breytingum á verðbólgu á tímanum).

Ég bara spyr, er þetta ekki algert rugl ? Það hefur verið margrætt á þingi svo og annarsstaðar að afnema með lögum verðtrygginguna. Er ekki kominn tími til að framkvæma það ?

Eða eiga fasteignakaupendur og aðrir lánþegar að þurfa gjalda fyrir það út um blóðugar nasirnar að greiða hundraðfalt fyrir fasteign þegar pótintátum þeim sem við kjósum yfir okkur mistekst að halda uppi um sig brókunum í hagkerfisstjórninni ?

Það þekkist ekki annarsstaðar á norðurlöndum eða nokkursstaðar annarsstaðar sem ég hef komið að lánsfé til almennings sé verðtryggt. Íslendingar eru allt of duglegir við að láta taka sig í óþvegið, og mér til mikillar armæðu þegar ég minnist á þetta, þá er eina viðkvæði fólks "ja.. svona er þetta nú bara".

Það þarf ekki að vera svona. Ýtið á þingmennina ykkar. Þeir eru þó þrátt fyrir allt að vinna fyrir YKKUR, og það eruð ÞIÐ sem borgið þeim laun. ÞEIR vinna fyrir okkur og ættu að þjóna okkar hagsmunum, fyrst og fremst.

Ekki satt ? 

Command Not Found

Ég var að skoða nýju útgáfuna af OpenSuse sem var að koma út í útgáfu 11.0 í fyrradag.
Viðleitni þeirra til þess að gera Linux aðgengilegt fyrir venjulega notendur er virðingarverð (svo og viðleitni allra þeirra sem reyna að gera Linux aðgengilegt, hvort sem þeir eru hjá SuSE eða ekki). Eitt tól sem fylgir sjálfgefið með OpenSuSE þótti mér mjög athyglivert.

Tólið heitir "Command-Not-Found".

Það kemur með hjálplegar leiðbeiningar til notenda ef notandinn gefur skipun í console/terminal/skipanalínu (sbr. DOS glugga í Windows) og skipunin sem gefin var er ekki þekkt, eða er ekki í slóð hjá notanda.

Sbr. þessi mynd (höfundarréttur: Novell, orginal hér)

 Þetta er náttúrulega ekkert annað en alveg snilldarleg uppfinning, og á örugglega eftir að hjálpa vönum jafnt sem óvönum. Þarna eru sýndir þrír mismunandi möguleikar, en ég sé fyrir mér enn fleiri leiðir, svosem að benda á fleiri möguleika ef fleiri eru til staðar (þú reyndir "b", en það finnst ekki. Þú getur notað "a" og "c" eða sótt "b" með því að gera....) og ýmislegt annað.

Þarna er verið að byggja upp þekkingargrunn þar sem tölvan leitast við að aðstoða notandann eftir megni með nysamlegum upplýsingum þegar notanda tekst ekki alveg eins til og hann ætlaði.

„Thumbs up“ til höfunda.

NB: OpenSuSE er frjáls hugbúnaður. Hann er hægt að sækja á niðurhalssíðu OpenSuSE. 

Úr mér genginn upp að öxlum.

Í morgun var það British Museum sem varð fyrir valinu. Það er safn sem er alltaf gaman að sækja heim. Og ekki skemmir fyrir að ég þarf bara að ganga inn í enda götunnar sem hótelið er í, og beygja inn í hliðargötu, og þá er ég kominn.

Ég verð samt að viðurkenna, að ég varð fyrir svolitlum vonbrigðum með þessa heimsókn. Síðast þegar ég kom þarna var suðurameríkudeildin þeirra lokuð. Núna var engin suðurameríudeild. Og það var það sem mig langaði mest af öllu að skoða. Kínverjum og afríkubúum var gert sérlega hátt undir höfði, svo og einum af aðal lávörðunum sem höfðu látið efti efni til safnsins (pinklar og plögg hvaðanæva úr heiminum). En Suður Ameríka (Mayar, Incar, Olmekar etc) fengu tvö pínulítil herbergi. Nógu lítil til að ekkert var hægt að segja um þessa merku menningarheima annað en að þeir voru einhverntíman "upp á sitt besta".

Ég ákvað því að fara niður í bæ og fá mér hádegisverð með Sigrúnu. Við fórum á alveg prýðisgóðan asískan veitingastað.

Eftir matinn ákvað ég svo að ganga um. Ég þurfti að finna afmælisgjafir handa tveimur álfum og föður þeirra. Mér tókst ekki að muna hvort Hamleys væri í Oxford Street eða Regent Street, svo ég valdi bara eitt og gekk fram, og til baka. Ekki í Oxford Street. Auðvitað var ég þá í öfugum enda á O.S. svo ég tók lestina að Regent Street og gekk það, fram, og næstum til baka. Ótrúlegt nokk, þá labbaði ég framhjá Hamleys í fyrstu atrennu. Núna eru allir slitfletir í neðri hluta líkmans að láta vita að þeir séu til. Wú-ha!

Þetta er búinn að vera góður tími, þrátt fyrir hitann. Ég ætla ekki að kvarta eina sekúndu yfir eymslum, heldur ætla ég að njóta þeirra, því ég veit hvað ég hef fengið gott út úr þessarri ferð. Þetta var akkúrat það sem mig vantaði.

Minnispunktur fyrir seinni ferðir: Kaupa still water í M&S strax við komuna til landsins og fara með á hótelið. Nóg af því ! Það er ekkert eins grós og klór-te.

Í kvöld er pökkunartími. Passa að allur skítugur þvottur sé saman brotinn svo hann taki sem minnst pláss osfrv. Yada yada.... En núna - BAÐ ! Svitalyktin er næg til að íbúum Þórshafnar í Færeyjum verði illt af (kannski ekki svo slæmt... Og ALLS EKKI jafn slæmt og af flug-félaga mínum á leiðinni hingað!)

Óver and át.

 

Nei, lausnin er önnur, það er rétt.

Lausnin er að fækka stórlega öldurhúsum og loka þeim í síðasta lagi klukkan eitt. Svo er að taka því af fullri hörku með drykkju og óspektir á almannafæri. Það er nokkuð sem lögreglan þarf að finna lausn á.

Lögreglan þarf til viðbótar að taka upp aftur akvæði lögreglusamþykktar sem hefur verið fellt niður í Reykjavík, þar sem tekið var fram að allur hávaði sem raskað gæti svefnró manna milli hálf tólf og sjö skuli bannaður. Og viðurlög við broti á þessarri samþykkt.

Ég er búinn að vera tæpa viku í miðborg London núna. Þrátt fyrir fjöldan allan af öldurhúsum, þá hefur alltaf verið svefnfriður hér (ég sef við opinn glugga), og starfsmenn hreinsunardeildar hafa rúman tíma til að snyrta borgina áður en pöpullinn og farfuglarnir fara á fætur. Þessvegna lítur London út fyrir að vera hrein borg, en Reykjavík út fyrir að vera munnin á holræsi heimsins. 

Styttingu opnunartíma mætt af fullri hörku

Heitt og sveitt og gat á tánni.

Ég fór semsagt af hótelinu eins og ég gat í fyrri færslu. "Þangað". Það er það sem mér finnst skemmtilegast við London - það er hægt að labba "þangað" og alltaf lenda á einhverjum nýjum stað. Núna lá leiðin í gegnum smærri garða þar sem ég hlustaði á lúðraþeytara, sá mér til lítillar skemmtunar miðaldra, víðvaxna breska konu klædda eins og indverska magandasmær vera brútalt að misþyrma þessarri ágætu austurlensku kvennalist og heyrði í fjarska að bretar voru margir hverjir að fylgjast með fótboltaleikjunum tveimur í dag.

Þegar kom að því að maginn gerði kröfur til mín, þá var farið að "leita" að veitingastað. Í rauninni snerist leitin um að finna eitthvað sem ég gæti hugsað mér að borða í þessum hita. Týpískar breskar máltíðir voru úr myndinni (of mikil fita), austurlenskar líka (of mikið krydd) og sushi ekki alveg í myndinni (vil hafa magann í lagi, bara svona for safetys sake). Ég labbaði framhjá tugum og tugum af veitingastöðum. Alla leið frá Euston og niður að Victoria og að Waterloo. Við Waterloo fann ég svo litinn japanskan stað sem seldi núðlurétt sem passaði fínt við klímatið. En löng var gangan eftir bitanum, það er óhætt að segja. Svo löng að ég var að uppgötva að ég er með gat á tánni

Það hamlar mér vonandi ekkert á morgun, en þá er safnadagur. Og líka síðasti heili dagurinn, svo það er eins gott að nýta hann vel.